دلنوشته سوم

نزدیک ترین و صمیمی ترین دوستت ( که البته او نیز به فراخور مصلحت خیلی چیزها را نمی داند) چند روز ی است گاه و بی گاه پیام می دهد و احوالپرسی می کند  وامروز  فرصتی پیدا می شود تا  سلام  و احوالپرسی را آنقدر کش دهد تا خبر دهد که حامله است  آن هم در اولین ماه  اقدامش که خیلی هم جدی نبوده و می ترسد از سونوگرافی فردا می پرسد سونوگرافی وآژینال درد هم دارد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟......................

سیسمونی خواهر کوچکترت این روزها با تلاش و همراهی تو کامل شده تا جایی که مادرت می گوید : تو را نداشتم چه کار می کردم  ؟...........

توی میوه فروشی  ناگهان مادری را می بینی دست دخترک 4- 5 ساله اش را گرفته توی صورتش که دقیق می شوی یاد روزعروسیت می افتی و ساعتی را که هر دو عروس بودید و در آرایشگاه منتظر حالا او یک مادر است و تو ...............

وتو باز هم باید رویت را محکم تر بگیری و خودت را بپوشانی تا کسی نبیندت ، تا کسی نپرسدت، تا کسی برایت دلسوزی نکند، اما ن از ترحم ..............

 خدای مهربانم  همه این ها می گذرد شک ندارم  کمک کن حتی برای ثانیه ای کم نیاورم، کمک کن شک نکنم در آن چه داده ای ،و آنچه  نخواستی بدهی که قطعا بهترین بوده برایم .

باز هم من هستم و تو و دردی که جز تو چاره ندارد ، کمک کن نگاهم فقط به دستان تو باشد و بس

احتمالا تا آخر هفته می روم تا رحمم را خراش بدهند خدا کند این ها همه مقدمه روزهای مادرانه باشد...............

التماس دعا